Het lamentabele veld van Berkenrode liet het niet toe om normaal te voetballen. De vrijwilligers van de Hobokense club verrichtten prachtig werk, en ook het schitterende weer deed haar duit in het zakje, maar eigenlijk is deze accomodatie helemaal niet geschikt om finalewedstrijden te organiseren.

Het werd dus een finale tegen OLVE, de op een na sympathiekste ploeg uit de reeks (na de Racing 🙂 ). Het contrast tussen een finale en een doordeweekse competitiematch werd net voor de aftrap pas echt heel duidelijk. Daar waar de Racing tijdens het hele verloop van de competitie amper 3 wedstrijden afwerkte met een officiele scheidsrechter, stonden er nu niet minder dan 3 te trappelen van ongeduld. Jammer genoeg deden hun oortjes het niet. Jaja u leest het goed…..oortjes tijdens een veteranenmatch. Na het gesukkel met de hi-tech apparatuur werd de match op gang gefloten. 

De Rossoneri startten met volgende 11:
Tom Walschaerts in de goal, Peter De Clercq, Philip Vastmans en Steven Perceval in de verdediging, Kris Defoort (Depoot) , Marc Boehme, Xavier Taeymans,Kristof Brijs en Spencer Pierarbevolkten het middenveld en het koningskoppel Kurt De Groof – Igwe in de aanval. Op de bank konden we rekenen op Erik Decuypere, Jan Stuyck, Geoffrey Frateur, Philip Faes, Juan Fernandez en Raymond Duyvesteyn. Bruno Claessens en Paul Struijs zorgden voor de tactische richtlijnen. Al snel bleek dat goed voetballen niet kon op deze akker.  OLVE eiste weliswaar de bal op maar wie het voetbal een beetje volgt weet dat dit niet altijd tot succes leidt. Na 7 minuten trapte Peter De Clercq de Kipsta-bal tot net voor het strafschopgebied van onze tegenstander. Het “”leer”” botste als een flipperbal over de verraste OLVE-verdediger en Igwe rondde feilloos af. 0-1 ! Gelukkig duurt een wedstrijd in de beker slechts 2 x 35 minuten want het voetbal bleek niet om aan te kijken. Het enige belangrijke feit dat we nog dienen te vermelden was het uitvallen van Kristof Brijs, onze kersverse Gouden Schoen. In een luchtduel raakte Kristof met het achterhoofd het hoofd van de groen-witte kopper van dienst. Het resultaat was een gapende wond en een bezoekje aan de dokter van wacht. Gelukkig stelt onze lange het al stukken beter. Tom, Onze panter in de goal, diende tijdens de eerste helft nog een keer gepast uit te komen, maar voor de rest viel er nog weinig te beleven. De 2e helft werd een copy van de eerste. OLVE trachtte te voetballen en de Rossoneri loerden op die ene counter. Onze verdediging bleef geconcentreerd spelen. OLVE knalde van ver op de paal maar na 47 minuten gingen de Edegemnaars zelf in de fout.  Igwe glipte door de buitenspelval, omspeelde de OLVE-goalie en legde de bal in het lege doel. 0-2 ! Vanaf nu werd het knarsetanden.  De Racing telde de minuten af.  OLVE acteerde nerveus en dat werkte ook op de zenuwen van scheidsrechter Papanikitas.  Het spel lag regelmatig stil nadat de OLVE-mannen bleven fulmineren op de referee.  Het bleek allemaal in ons voordeel te spelen. Onze tegenstander kreeg nog een gigantische kans op de aansluitingstreffer maar de kopbal ging rakelings over. De Racingers kwamen niet meer in de problemen, de buit was binnen. De Cup is van ons !! Deze generatie veteranen zorgen voor een nieuw en prachtig hoofdstuk in de geschiedenis van onze roemrijke club. Bedankt mannen ! FORZA RACING !

PS: foto’s op onze facebookpagina .